A terra dos mil aromas é unha novela dun tempo próximo e distante ao mesmo tempo. Benvidos e despedidas. De alegrías e tristezas. Pero, sobre todo, é unha historia de amor para os que non creen no amor.

Como todas as historias, xorde espontaneamente. Non podes axudalo Sen entender que te asumen. Son serpes furtivas que se enredan no seu corpo e espremer o cerebro para deixalos fluír. Así xurdiu.

É a historia dun instante. É dicir, un momento. Cada vez estou máis convencido de que a vida é un momento continuo.

Se alguén, por casualidade, pregunta a Valverde se lembran de Ernesto ou María, seguramente direi que poñerán as mans nos petos, encollen os ombreiros e arrugaran a fronte. Quizais non estivese a suceder en Valverde, ou quizais sexa máis sinxelo, só recorde.